U subotu, 30. studenoga 2024. u 19:00 Filmske mutacije: festival nevidljivog filma otvaraju zimski program s filmskom senzacijom Alberta Serre, katalonskog vizualnog i izvedbenog umjetnika i stalnog autora festivala, premijerom njegova filma USAMLJENA POSLIJEPODNEVA (TARDES DE SOLEDAD) i njegovim uvodnim predavanjem koje će moderirati Mark Peranson, jedan od najintrigantnijih filmologa, kustos filmskih i galerijskih programa za brojne festivale i muzeje, filmski autor, urednik časopisa Cinema Scope.

Ne umiremo dvaput. Na ekranu toreador umire svakog poslijepodneva. Tom rečenicom André Bazin zaključuje svoj esej “Smrt svakog poslijepodneva” o filmskoj specifičnosti tragičke tauromahije. Orson Welles u Španjojskoj u istoimenom filmu braće Maysles kaže: “Borba s bikovima je tragedija u tri čina. Ova plemenita stvorenja koja iščekuju svoju smrt ovog poslijepodneva junaci su te tragedije.” Filmska specifičnost tragičke tauromahije Alberta Serre je mistička trijada usamljenosti, bez publike. Filmsko oko fiksira ono što ljudsko oko ne može vidjeti, a montaža atrakcija strukture ponavljanja u iščekivanju smrti.

Serrino modeliranje dokumentarističke slike doseže raskošnu plastičnost “u krvi i mesu”, zrcaleći uvide filozofa Alexandera Garcíje Düttmanna u studiji o Viscontiju. Hvaljeni i nagrađivani film prvi je autorov dokumentarac čija stvarnost po filmu fascinira estetički i antropološki, atletizmom i animalnošću baconovske opsesije koridom u kontroverznom spektaklu plastike slike i zazornosti utjelovljenog nasilja. Borbe s bikovima nedavno su zabranjene u dijelu Španjolske. Serrin film o drevnom ritualu koji je nadživio svoje vrijeme ne skriva brutalnost, ali ni nemogućnost brisanja svakog kolektivnog iskustva ritualiziranog nasilja. Korjenito avangardan, film se priklanja fascinaciji atavističkom, izolaciji i usamljenosti. Nema arene, nema publike, promatramo brutalnu tjelesnost bika i borca, pustinjski pijesak i sunce. Danas ili prije 2000 godina. To je usamljenost njihovih poslijepodneva, govori nam Serra.

Nakon filma slijedi razgovor s autorom Albertom Serrom i Markom Peransonom koji moderira Tanja Vrvilo.





Albert Serra je filmski i vizualni umjetnik, filmove radi u sklopu vlastite produkcije Andergraun Films, a konceptualna, filmski mišljena, galerijska i izložbena djela za najutjecajnije institucije i izložbe suvremene umjetnosti. Rođen u Banyolesu, studirao je filozofiju i književnost, napisao je niz dramskih djela za kazalište i snimao video radove prije prvih filmova kojima se etablira radikalno adaptiranim i transformiranim klasičnim tekstovima od Cervantesa do Biblije preko spekulativnih filmsko-knjiških susreta poput Casanove i Drakule. Vizionarski povijesni kammerspiel Smrt Luja XIV. s ikonom novovalnog filma Jean-Pierreom Léaudom, kao i Priča s Pacifika Serrina su remekdjela, a majstorska historičnost kazališnog rada Liberté za berlinski Volksbühne i istoimena filmska remedijacija Sloboda izaziva “finale kulture” našega doba.

Mark Peranson je kanadski filmolog i kustos brojnih programa filmske i vizualne umjetnosti, filmski kritičar, glumac i redatelj, koji živi i radi u Berlinu. Osnivač je i glavni urednik kultnog filmskog časopisa Cinema Scope, koji je izlazio od 1999. do 2024. proširujući okvire internacionalnog filma, početkom godine je izašao broj 79, posljednje tiskano izdanje tog nezamjenjivog autorskog časopisa. Od 2019. do 2024. bio je glavni kustos Berlinskog međunarodnog filmskog festivala, a od 2010. do 2018. kustos programa Locarna, kao i programski suradnik Međunarodnog filmskog festivala u Vancouveru. Režirao je filmove U očekivanju Sancha (Waiting for Sancho, 2008. - o snimanju Serrina filma Pjev ptica) i Posljednji film (La última película, s Rayom Martinom, 2013. - inspiriran Posljednjim filmom Dennisa Hoppera i paralelno snimanim dokumentarcem Američki sanjar), glumio je u brojnim filmovima, uključujući Pjev ptica (El cant dels ocells, 2008.) i film Priča o mojoj smrti (Història de la meva mort, 2013.) Alberta Serre te Sama noću na plaži (Bamui haebyun-eoseo honja / On the Beach at Night Alone, 2017.) i Clairina kamera (La caméra de Claire, 2017.) Honga Sang-sooa.